فرآیند سُل ـ ژل روش جدیدی نیست. در سال 1800 «ابل‌من» به طور اتفاقی مشاهده کرد که تتراکلرید سیلیکون - که در ظرف رها شده بود- ابتدا هیدرولیز و سپس به ژل تبدیل شد. در سال 1950 باب مطالعات گسترده‌ای در سنتز سرامیکها و ساختارهای شیشه‌ای با استفاده از این روش آغاز شد. شایان ذکر است که با این روش، بسیاری از اکسیدهای غیرآلی مانند SiO₂ ZrO₂ , TiO₂ , …. سنتز شدند.
در این فرآیند با استفاده از مواد اولیه، ابتدا سُل تشکیل میشود. سُل محلولی کلوئیدی، حاوی ذرات معلّق است. بعد از این واکنش، ژل تشکیل میشود. ژل سوسپانسیونی است که شکل ظرف را به خود میگیرد و خواص کشسانی از خود نشان میدهد. از مزایای این روش میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

محققان دانشگاه علم و صنعت موفق به ساخت غشاهای زئولیتی نانوحفره و تخلیص دی‌‌متیل‌آمین با استفاده از این غشاها شدند. غشاهای نانوحفره تهیه‌‌ شده در این پروژه، در صنایع متنوعی از قبیل صنایع تصفیه آب و فاضلاب، نفت، گاز، پتروشیمی و فناوری‌‌های زیست ‌محیطی کاربرد دارند. متیل‌‌آمین‌‌ها نیز به‌‌ عنوان محصول اصلی این پروژه در صنایع مختلفی همانند داروسازی، کشاورزی، لاستیک، ابریشم مصنوعی، و مهم‌‌تر از آنها، در صنایع دفاعی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند.
این پروژه در قالب پایان‌نامه دکتری مرتضی اصغری (دانش‌آموخته دکتری مهندسی شیمی دانشگاه علم و صنعت) و با هدایت دکتر تورج محمدی (عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه علم و صنعت) انجام شده است.
دکتر محمدی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری‌نانو، اظهار داشت: "اهداف اصلی این پروژه دستیابی به دانش فنی ساخت غشاهای زئولیتی نانوحفره و نیز دانش فنی عملیات تخلیص دی‌‌متیل‌آمین با استفاده از این غشاها بوده است.

 

بقیه در(ادامه مطلب)